- Details
- Geschreven door: Albert Weterings
Vandaag was mijn laatste dag in Shenzhen morgen vertrek ik naar Hong Kong om daar de toerist uit te gaan hangen. Shenzhen was leuk om geweest te zijn, ik heb hier gezien wat ik wilde zien, conclusie wat op internet te lezen is “Dat er hier immens veel elektronica te kopen is” is helemaal waar en echt de moeite waard om een keer gezien te hebben. Shenzhen is een mooie stad mannen die hier heen willen voor de SEG electronics market kun rustig ook hun vrouw mee nemen, die kunnen hier dagen zo niet weken shoppen. Op winkel gebied raak je hier ook haast niet uitgekeken.
Het was leuk om Mecia en haar vriend ontmoet te hebben, ook het bezoek aan de fabriek waar de spulletjes vandaan komen die ik hier doorgaans bestel was leuk. Ik had me de fabriek heel anders voor gesteld dus zo kom je nog eens voor verrassingen te staan. De lokale gerechten hier gaan proeven en met stokjes eten was ook een leuke ervaring, in nederland gaan we dat nog eens over doen. Hier moet je een beetje oppassen met wat je eet voor je het weet shijt je de planken van het huisje. Mijn gastvrouw heeft wat dat betreft goed opgelet en ik heb nergens last van gehad.
Shenzhen heeft zeker ook zijn mindere kanten, als ik nu terug kijk heb ik het eigenlijk helemaal gehad met opdringerige hoertjes, pooiers en verkopers. Als je dit een week hebt mee gemaakt ga even heel anders aan kijken tegen de telemarketeers en huis aan huis energie slijters. Die vallen in vergelijking met wat je hier aan opdringerigheid over je heen krijgt 100% mee. Maar ja misschien vertaald iemand deze site nog eens naar het Chinees en komen de mensen er achter dat dergelijk gedrag door de meeste westerse toeristen niet gewaardeerd wordt. Veilig ben je hier wel het stikt er van de politie, ondanks de waarschuwingen om uit te kijken voor zakkenrollers heeft het er niet een geprobeerd.
Besluit ik met het hotel dit was prima alleen jammer van het gespuis wat er om heen hangt. Hoe dichter naar de grens met Hong Kong hoe erger het gespuis maar ja dat is boegrijpelijk die gaan staan aan de kleinste doorgang van de trechter. Ga je 250 meter verder de stad in heb je er geen last meer van. Het personeel hier is vriendelijk de meeste spreken genoeg engels om je te helpen. ‘S ochtens tijdens het ontbijt loopt er een meisje rond wat haast niets zegt maar als ze dat dan wel doet blijkt dat zij perfect de engelse taal beheerst. Wat valt er verder nog te zeggen. Tja niets negatief het is hier schoon je hebt dagelijks schoon beddengoed schone handdoeken in de badkamer enz..
Morgen naar Hong Kong een voor mij nieuwe omgeving waar ik mijn draai weer moet gaan vinden voor een paar dagen, alles is nieuw en onbekend, behalve de metro.
- Details
- Geschreven door: Albert Weterings
Zo vandaag de pijnlijke voetjes maar weer in de schoenen gestoken en het nog eens gaan proberen. Op internet had ik inmiddels gevonden dat de distributeur van een interessant stukkie elektronica hier een paar meter verder op zou moeten zitten zitten. Ten minste als het Dongfang building aan het Donfang plein staat is het op loopafstand. HAhaaahaha ja loop afstand ja nou dat plein was zo gevonden maar het gebouw ? Maar eens aan een politie agent gevraagd, hem mijn in het engels geschreven briefje voorgehouden en jawel hoor de schoudertjes om en en een gezicht van “Ik nie weet”. Nou verder zoeken dan maar. Na een steegje ingelopen te zijn kwam er al weer zo’n hoertje aan rennen kun je na gaan ‘s morgens om 10 uur. Bleek dat stuk gespuis nog behoorlijk engels te spreken ook. Maar ja ik had zo iets van die ga ik niks vragen met een beetje pech kom je er niet meer van af.
Na nog wat rond gelopen te hebben op het Dongfang plein heb ik het maar opgegeven en ben terug naar het hotel gegaan. Eerst maar een mailtje sturen dan en vragen of ik welkom ben.
Dat eerste stukje wandellen ging me vanmorgen goed af dus ik had zoiets van ach kom laat ik nog maar eens in de metro springen richting het technologie centrum. In het metro station eerst eens gekeken wat er nog voor een tegoed op mijn kaart stond want tje je wil niet voor verrassingen komen te staan. En waarrempel er stond nog net wat meer op als 50 Juan kortom ik rij hier al de hele week rond voor minder als 5 euro. In de metro was het goed druk toch ging alles gesmeerd en was ik in een mum van tijd weer aan de andere kant van de stad.
Vandaag had ik eigenlijk geen zin om weer het SEG gebouw in te gaan dus ik besloot meer eens een ronde te gaan lopen om het blok waar het SEG gebouw van op de hoek staat. Zo’n blok is ongeveer 1000 meter in het vierkant. Dus toch al weer een flinke wandeling als je er alleen maar omheen loopt, mag je nergens binnen gaan. Tja en ergens binnen gaan was toch ook nog de bedoeling.
Tot mijn verbazing bleek achter elke ingang weer een pand te zitten met een stuk of 5 verdiepingen vol met kraampjes hoofdzakelijk GSM telefoons. Bij een enkel pand zat er een verdieping tussen met andere spullen zo was er een verdieping radiografisch bestuurbare auto’s boten vliegtuigen robots enz.. En zo her en der een verdieping met tasjes voor GSM’s en andere draagbare elektronica. Helaas was het wel overwegend GSM’s en onderdelen daar van. Als je een gebouw gehad hebt met die zooi dan heb je er al snel genoeg van.
Nadat ik de eerste hoek van het blok om was doemde de electronics cyber market op. Ik dacht he eens wat anders waarschijnlijk van alles op game gebied. Nou vergeet het maar de eerste verdieping telefoons de tweede telefoons de derde je raad het al nog meer telefoons en op de vierde…… He minder telefoons maar nog steeds vooral VEEL telefoons. En hier een flink aantal verlaten stalletjes zou de crisis hier dan toch ook zijn doorgedrongen. Maar goed ik had zoiets van…. WAAR is hier de nooduitgang.
De volgende hoek maar eens om en jawel hoor hier hadden we de “Shenzhen elektronic communication market” Nou ik ben er niet binnen gegaan want je kon al op je klompen aanvoellen dat je hier weer zou worden overspoeld met telefoons en onderdelen daar van.
Uiteindelijk hoefde ik de vierde hoek niet om want daar wist ik al dat het immense gebouw van de SEG stond mat daar naast een even imposant bank gebouw. Ik ben daar maar de voetbrug op gegaan om de straat over te steken naar MC-donalds. En wat ik toen zag… De eerste file die ik hier tegen gekomen ben. Voor het SEG gebouw had een bus een andere auto geramd waardoor er geen verkeer meer rechtdoor en rechtsaf kon. Toch maar ff een foto van gemaakt. Helaas zonder geluid anders hadden jullie kunnen horen hoe dat hier klinkt allemaal toeterrende auto’s en bussen.
Na het bezoek aan MC-donalds had ik zoiets van die voetjes gaan toch weer best zeer doen. Dus ben ik de Subway ingelopen ik had daar eerder van de week al gezien dat er een verkoper van naar alle waarschijnlijkheid namaak sportschoenen zat. Daar heb ik op het oog een paar schoenen uitgezocht echter toen ze in mijn buurt kwamen besloot ik snel dat ik ze toch maar niet wilde de lucht die er af kwam was alsof ze al jaren aan iemands hoeven hadden zitten rotten.
Toen ik daar weer vandaan liep viel me een gangpad op wat ik nog niet eerder gezien had en dacht wat zit daar achter. Het loopt richting metro dus waarom zou ik het niet proberen. Een klein stukje het gangetje in en een hoek om liep ik weer in een immense kelder, zeker een half voetbalveld groot met allemaal kraampjes. Je raad het al telefoons en de onderdelen er van. Toch viel me op de hoek in de eerste gang wat op, ontwikkelbordjes voor Atmel AVR’s he das leuk als ze niet te duur zijn gaan ze mee. Even heb ik daarbij staan kijken maar de man die er zat reageerde niet op mijn aanwezigheid. Ik had zo iets van nou dan loop ik hier ff rond en ga zo nog even terug. Na een klein uurtje was ik er weer terug en weer geen reactie. Dan maar om aandacht vragen, KUT de man bleek niet bij dat kraampje te horen maar bij dat ernaast, kortom de eigenaar van het enige interessante kraampje op een half voetbalveld was er niet. Even snel een schets in mijn kladblok zodat ik hier nog eens kon terug gaan en dan maar weer verder.
Onderweg terug in de metro heb ik besloten dat er toch echt wel wat aan die zere voeten moest gebeuren dus koste wat kost ik zou met een paar nieuwe schoennen in het hotel terug komen. Kosten deed het niet zo veel een paar best aardige schoennen (Emilie denkt er anders over) heb je hier in een exclusieve winkel al voor 20 euro geen geld toch… Nu maar afwachten morgen of er op te lopen is.
- Details
- Geschreven door: Albert Weterings
Gisteren was ik voor mijn doen laat terug in het hotel en ongelooflijk moe dat kwam doordat het een drukke dag was en het best wel vermoeiend is om de hele dag te praten met mensen die niet dezelfde taal spreken als jij zelf. Dat komt onder anderen door dat Chinese mensen op school voor al Engels leren schrijven en lezen aan spreken wordt nagenoeg geen aandacht besteed. Chinezen spreken dus Chinees engels wat vaak niet op het engels lijkt wat wij kennen. Bij ons is het niet veel anders ook wij leren Engels schrijven en lezen aan spreken doen we net genoeg om ons in het engels te kunnen redden. uiteindelijk spreken wij dus een soort steen kolen Engels, Chinezen Chinees Engels en blijft er best een flinke kloof over.
Maar goed vandaag uitgeslapen nadat ik vannacht nog door een paar mensen uit nederland was wakker gebeld, tja dat kun je zo eens hebben als je zo ver van huis bent. Helaas gaat het alleen vandaag een flink stuk minder met Albertje, ik voel me gebroken en heb er weer een flinke blaar op mijn rechter voet bij, nogff en ik moet hier gaan hinkellen. Vandaag heb ik besloten het maar eens even rustig aan te gaan doen. Ik moet nog even naar de electronics market want ik heb een ding gekocht waarvan de afstandsbediening het niet doet en het zou wel makelijk zijn als ik daar een werkend exemplaar van zou hebben.
Eerst even internet op kijken wat daar nog te beleven was. vrijwel meteen via MSN een berichtjevan Mecia ‘heb je goed geslapen?’ Ja dat wel maar nu voel ik me verrot… Haar advies was het maar eens een dagje rustig aan te doen en als ik niet op mijn hotelkamer wilden blijven zitten dat ik dan maar met mijn laptop op een terras moest gaanzitten, internet zou met een beetje geluk wel beschikbaar zijn. Nou ik heb dat advies maar eens op gevolgd ben snel de afstandsbediening gaan omruilen (wat probleemloos ging) en onderweg terug met mijn telefoon gaanzoeken naar draadloos internet. Al meteen bij het uitkomen van de metro had ikprijs WIFI van Starbucks daar dus maar op het terras gaan zitten en koffie besteld. De laptop uit de tas getoverd en daar kwam mijn koffie met een paar sandwiches al aan. “Would you like to use our internet?” JAAJJAJJAJAJ Oke geen probleem binnen een paar tellen was ze terug met een kaartje waarop deWEP key stond. “If you would sit here for a longer time I can supply you a power cord” was het volgende aanbod. Nou dat was niet tegen een dove gezegd en nadat ik haar had laten zien dat ik een lader had met een voordeze regio ongewone stekker verdween ze naar binnen om even later met een haspeltje terug tekomen “This would fit for you”. En inderdaad daar paste de stekker in. Als ik weg ging moest ik het haspeltje wel even binnen komen terug brengen.
En tja daar zit ik dan 1 verdieping onder de grond, in de schaduw op eenterras. Onder mij rasen de metro’s voorbij en overal om me heen krioelt het van de mensen. Het wordt ook steeds drukker er komt meer volk op straat sommige vrouwen dumpen hun vent ook op het terras om vervolgens te gaan winkelen en binnen niet al te lange tijd blijkt hethier heel normaal te zijn dat je met een laptop gaat zitten en je jeding doet. Starbucks verzorgd stroom en internet een prima service die duidelijk klanten trekt. Ik ga me hier wel een poosje vermaken heb eenCD vol met Chinese PDF bestanden waarin staat hoe mijn nieuwe AVR ontwikkel omgeving werkt, en omdat ik die nog niet echt aan de praat heb kunnen krijgen is het verstandig eens wat van die bestanden te vertalen naar een leesbare taal. Straks even eten kijken of ik ergens betere schoenen kan vinden en daarna rustig terug naar het hotel. Een rustig dagje, Morgen zien we wel weer verder.
- Details
- Geschreven door: Albert Weterings
Tijd voor een nieuwe dag en een nieuw avontuur. Vandaag in het echt kennis maken met Mecia het vrouwtje waar ik al vaak spullen besteld heb, we hebben afgesproken op een metro station hier best ver vandaan uitgang B boven aan de roltrap om 9:30 uur. Nou dat gaat wat worden tellen hoe lang de trip daarheen duurt en zorgen dat ik op tijd ben. Het was 10de metro station hier vandaan ongeveer 2 en een halve minuut per station maakt 25 minuten sommige stations zitten net wat verder uit elkaar dus laten we het houden op 30 minuten. Uiterlijk om 9 uur de metro in en dan zou het goed komen. Dat kwam het ook stipt op tijd troffen we elkaar bij de roltrap. Chinese mensen hebben meteen veel waardering voor je als je netjes op tijd op je afspraken verschijnt dus dat zat meteen goed.
Ik was uitgenodigd voor een ‘Traditionele mornig tea’ bij ons heet dat brunch al wordt dat niet veel gedaan. Hier ziet het er ook wat anders uit het gaat vooral om allerlij gestoofde gerechtjes in houten mandjes. Kijk even naar de foto’s en het wordt meteen duidelijk. Sommige dingen zien er wat raar en glibberig uit maar echt ze smaken perfect. Ik had vooraf aangegeven dat ik niet houd van stevig gekruide gerechte en Mecia en haar vriend hadden daar dit restaurant op uitgezocht. Ze hield ook goed in de gaten dat ik niets zou eten wat voor mij verkeerd zou kunnen vallen.
Als westerling krijg je automatisch mes vork en lepel aangeboden en natuurlijk ook het authentieke chinees eet gereedschap. Het is op zijn minst fatsoenlijk om een poging te doen om dat ook te gebruiken als je door Chinese mensen bent uitgenodigd, eventueel kun je als het niet wil lukken later altijd uitwijken naar het westers gereedschap. Goed ik ben niet zo handig met mes en vork dus waarom zou ik handig zijn met stokjes en een hele rare lepel. Toch ging het verrassend en vol bewondering werd er gekeken hoe het me goed lukte de gerechten naar binnen te werken met stokjes, die overigens niet als riek gebruikt mogen worden.
Na heerlijk gegeten te hebben zouden we met de auto opgehaald worden door de directeur van een fabriek waar ze de spullen maken die ik regelmatig bestel. Dit was zeer uitzonderlijk omdat je hier eigenlijk nooit toegang krijgt tot de werkvloeren van een fabriek. Ook de directuur was een beetje huiverig daarom mocht ik wel in een kleine fabriek komen kijken maar niet in de grote. Buiten geen foto’s maken binnen was niet zo’n probleem wel eerst vragen en terplekke werd bekeken of het mocht en of er geen zaken op de foto kwamen die ze niet op de foto wilde hebben.
De fabriek zag er heel rommelig uit wel werd er duidelijk productie gedraaid. ESD is hier nog nooit van gehoord en ook het confoor van het personeel laat te wensen over maar is schijnbaar normaal hier. Alles bij elkaar maakt het duidelijk waarom hier alles zo goedkoop geproduceerd kan worden. En vanuit menselijk oogpunt zou je je af moeten vragen of het wel zo goed is dat veel westerse bedrijven hun productie werkzaam heden naar hier verplaatsen. Ik heb er zo’n gevoel bij dat het eigenlijk meer uitbuiting is van de mensen hier, dan met gezond verstand zaken doen. Helaas was het 10 minuten na aankomst pauze en ging het werkvolk er als een haas van door. daarom weinig activiteit op de foto’s.
Nadat we de fabriek bezocht hadden werden we weer met de auto terug gebracht naar de stad, op de snelwegen buiten de stad viel het met het verkeer wel mee, binnen de stad kun je het verkeer het beste vergelijken met hoe mieren zich voortbewegen in een mieren hoop. Geloof niet dat iemand die hier auto rijd zonder brokken bij ons door het verkeer zou komen. Er zijn hier geen regels van voorrang mensen kunnen op een zebrapad wel veilig oversteken maar moeten er niet vanuitgaan dat het autoverkeer voor ze stopt. Wil je met je auto de weg op komen dan moet je je er gewoon tussen wurmen anders kun je wachten totdat je een ons weegt. Toch rijd er niemand tegen elkaar aan en gaat het allemaal redelijk vlotjes vooruit. Zes baans wegen in de stad komen veel voor en je mag er niet van uit gaan dat ze verdeeld zijn in 3 d1e een kant op en 3 de andere want dan kom je bedrogen uit iedereen doet maar wat. Tijdens het oversteken kun je gewoon tussen 2 banen even wachten als er verkeer aan komt, zie je een gat van 25 meter begin je te lopen en zorgt de aankomende auto er wel voor dat die je niet overhoop rijd. Het is even wennen als voetganger maar als je het door hebt gaat het heel vlot. Bij stoplichten geld overigens wel de regel dat rood rood is en dat je dan behoort te wachten. Verder is iedereen heel sociaal en wordt je als voetganger tegen gehouden je jezelf probeert voor een auto te gooien of over steekt op een plaats die daar niet voor geschikt is.
‘s middags hebben we door de technologie wijk gelopen en daar wat spulletjes gekocht. Ik heb snel gezien dat je je portemonnee uit het zicht moet houden zolang je nog geen overeenstemming hebt over de prijs. Trek je je portemonnee dan is het onderhandellen klaar en ligt de prijs van. Soms duurt dat onderhandellen lang en gaat het om centen. Een MP5 spelen moest gekocht worden er stond geen prijs bij wat in houdt prijs vragen en daarna de onderhandeling starten. Mecia heeft mijn laten zien dat dat veel zin heeft 40 Juan heb je er binnen een paar minuten af geluld. Krijg je je zin niet dan ga je gewoon weg wordt je terug geroepen dan is de verkoper bereid nog te zakken met de prijs. laten ze je gaan dan is het klaar en probeer je het gewoon ergens anders kraampjes genoeg. Uiteindelijk ging de MP5 speler voor 465 Juan de tas in, was ongeveer 46 euro is. In nederland betaal je voor zo’n ding ruim 100 euro. Verder hebben we nog wat souvenirs gekocht, en steeds werd over de prijs onderhandeld soms zelfs best stevig.
‘s avonds moest er nog een keer gegeten worden en ook dit keer zou dat in het drukke centrum weer bij een Chinees restaurant gebeuren. Ook hier werd de westerling weer mes en vork aangeboden. Ik had met de ervaring van ‘s morgens nog vers in gedachten zo iets van heb ik niet nodig ga het gewoon weer met stokkies doen waarop de mes en vork meteen verdwenen. Oeps nu moest het dus echt lukken want een alternatief was er niet. De keuze van het voedsel heb ik aan Mecia overgelaten. Een goede keuze ze bestelde lekkere dingen en zou er voor zorgen dat ik niets verkeerd zou eten. Het eten werd uitgeserveerd en oeps ‘Bami’ met gefrituurde noodels en reepjes vlees. Hoe ga je dat met stokjes eten?! Thuis zou ik er eerst het mes in zetten en daarna de hele handel met een vork naar binnen spaaien, dat ging hier niet lukken. En tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog de opmerking dat als ik dit kon eten met stokjes ik het moeilijkste wat je met stokjes kon eten gegeten had. Het spul zat namelijk in de knoop en was behoorlijk glad door de olie waarin het bereid was. toch maar gewoon begonnen en uiteindelijk ging het met een beetje geduld heel eenvoudig. ik ga lekker niet verklappen hoe.
Na het eten ben ik door Mecia en haar vriend naar het metro station gebracht en hebben we daar afscheid genomen. Na een korte rit kwam ik kompleet uitgeput weer in het hotel aan en ben bijna meteen gaan slapen, morgen weer een dag.
- Details
- Geschreven door: Albert Weterings
Zo maar weer eens wat krabellen op de blog want dat is al weer even geleden. Tja hoe zou dat ook komen “VAKANTIE” nou ik heb nieuws ik heb het hier haast nog drukker als thuis. Als ze bij ons in tilburg zo’n groot gebied hadden met allerlij elektronica snufjes dan konden ze het bij Philips wel schudden dan had ik geen tijd meer om te komen werken. Ik zou hier weken elke dag kunnen rond hangen.
Maar goed jullie willen natuurlijk weten wat ik allemaal heb uitgespookt de afgelopen paar dagen en daar ga ik dus maar wat over vertellen. Op dinsdag ben ik weer naar de SEG electronics market geweest. Ik dacht gelezen te hebben dat ze daar 8 verdiepingen vol handel hadden. nou deze jongen had het mis het zijn 10 verdiepingen en dat in 3 gebouwen die enigsinds met elkaar verbonden zijn. Hoe hoger je komt in de gebouwen hoe groter de kraampjes worden. Zo’n beetje de eerste 2 verdiepingen van het hoofdgebouw zijn ingericht met stalletjes waar ze elektronica onderdelen verkopen soms denk je hier zullen ze niet hebben wat ik wil maar als je even door vraagt blijkt dat alles leverbaar is, achter bijna elk stalletje gaat een extern magazijn schuil. Je besteld wat en binnen 20 minuten wordt het bezorgd. Als je niet wil wachten krijg je een bonnetje mee en kun je je spullen later ophalen. Wil je wachten dan krijg je op de meeste plaatsen een barkruk en een bekertje groene thee.
Vanaf de 3de verdieping tot en met de 7de verdieping van het hoofdgebouw vind van allerlij elektroniche gadgets en computer onderdelen. En ook hier geld als ze het niet in het stalletje hebben dan wordt het binnen enkele minuten bezorgt. Ik kocht hier bijvoorbeeld een paar dingetjes waar een adapter bij zat en jullie raden het al met een niet Europese stekker, dat ging dus niet werken. Je moet daar wel goed op letten hier als je wat koopt anders zit je thuis met een probleem. Hier is het geen probleem een nieuwe adapter was niet voorradig maar zou binnen korte tijd gebracht worden, weer de keuze ff wachten of later terug komen en ophalen. Niet wachten want geen tijd te verliezen LOL. Achteraf is het soms wel moeilijk om zo’n stalletje terug te vinden ze zijn allemaal wel genummerd maar het zijn er zo veel dat je snel verdwaald.
Op verdieping 8 t/m 10 is het in eens wat rustiger. Niet omdat er niets te krijgen is maar omdat het er daar anders aan toe gaat, de kraampjes zijn veel groter net kleine winkeltjes. Hier doen overwegend de mannen zaken op de andere verdiepingen zijn het meestal vrouwen. Op de bovenste verdiepingen koop je niets per stuk daar gaat alles met 100 of meer stuks in een keer. Koop je daar een doos laptop voedingen dan hoef je ze ook niet mee te sjouwen, de runners van koeriers bedrijfjes lopen daar af en aan met dozen die vervolgens vanuit Hong Kong naar europa verscheept worden. Ze doen dit vanuit Hong Kong omdat het dan maar 1 derde kost als vanuit China. Je betaald ongeveer 40 juan (4 euro) extra voor de koerier en hebt nergens om kijken naar. Ik dacht daar ff een webcam te kopen vroeg om de prijs 65 Juan (6,50 euro) dacht ach nette prijs dus knikte ja prompt werden er 10 ingepakt, oeps sorry niet goed ik wil er maar 1 alleen ff om hier te gebruiken om met nederland te kunnen kletsen. nou ja dat was niet echt de bedoeling maar uiteindelijk ging ik er weg met een webcam voor jawel 65 euro cent.
De andere 2 gebouwen zitten ook helemaal vol met kraampjes met de meest uiteen lopende elektronica je blijft je er verbazen. Veel kraampjes verkopen ook wel dezelfde dingen en overal is te onderhandellen over de prijs. Maar daar over meer later.
Ik heb nu dus 2 dagen hier rond gesnuffeld en zo her en der wat gekocht. ‘s avond doorgebracht op de hotelkamer en met thuis geklets. Wat is internet toch makkelijk. Ook is het me gelukt om me hier te misdragen en tegen jawel een bekeuring op te lopen. Jawel hoor dat gaat hier ook. In de metro is het streng verboden te eten, drinken en roken. Dit wordt gedaan om de zaak schoon te houden en om geen zwerf vuil te hebben. Dat werkt ook goed want zelden zie je zo’n schone treinstellen en gebouwen als hier. Ja en ik stond daar dus op het perron te drinken. Geen waarschuwing hup meteen een prent, net doen of ik de beste man niet begreep hielp niet want hij sprak meteen netjes engels. Betalen op het politie bureau, niet vergeten anders wordt je opgepakt als je probeert het land uit te komen, 200 Juan (20 euro) voor iemand hier veel ik had zoiets van kan mijn het schelen.