Gisteren was ik voor mijn doen laat terug in het hotel en ongelooflijk moe dat kwam doordat het een drukke dag was en het best wel vermoeiend is om de hele dag te praten met mensen die niet dezelfde taal spreken als jij zelf. Dat komt onder anderen door dat Chinese mensen op school voor al Engels leren schrijven en lezen aan spreken wordt nagenoeg geen aandacht besteed. Chinezen spreken dus Chinees engels wat vaak niet op het engels lijkt wat wij kennen. Bij ons is het niet veel anders ook wij leren Engels schrijven en lezen aan spreken doen we net genoeg om ons in het engels te kunnen redden. uiteindelijk spreken wij dus een soort steen kolen Engels, Chinezen Chinees Engels en blijft er best een flinke kloof over.
Maar goed vandaag uitgeslapen nadat ik vannacht nog door een paar mensen uit nederland was wakker gebeld, tja dat kun je zo eens hebben als je zo ver van huis bent. Helaas gaat het alleen vandaag een flink stuk minder met Albertje, ik voel me gebroken en heb er weer een flinke blaar op mijn rechter voet bij, nogff en ik moet hier gaan hinkellen. Vandaag heb ik besloten het maar eens even rustig aan te gaan doen. Ik moet nog even naar de electronics market want ik heb een ding gekocht waarvan de afstandsbediening het niet doet en het zou wel makelijk zijn als ik daar een werkend exemplaar van zou hebben.
Eerst even internet op kijken wat daar nog te beleven was. vrijwel meteen via MSN een berichtjevan Mecia ‘heb je goed geslapen?’ Ja dat wel maar nu voel ik me verrot… Haar advies was het maar eens een dagje rustig aan te doen en als ik niet op mijn hotelkamer wilden blijven zitten dat ik dan maar met mijn laptop op een terras moest gaanzitten, internet zou met een beetje geluk wel beschikbaar zijn. Nou ik heb dat advies maar eens op gevolgd ben snel de afstandsbediening gaan omruilen (wat probleemloos ging) en onderweg terug met mijn telefoon gaanzoeken naar draadloos internet. Al meteen bij het uitkomen van de metro had ikprijs WIFI van Starbucks daar dus maar op het terras gaan zitten en koffie besteld. De laptop uit de tas getoverd en daar kwam mijn koffie met een paar sandwiches al aan. “Would you like to use our internet?” JAAJJAJJAJAJ Oke geen probleem binnen een paar tellen was ze terug met een kaartje waarop deWEP key stond. “If you would sit here for a longer time I can supply you a power cord” was het volgende aanbod. Nou dat was niet tegen een dove gezegd en nadat ik haar had laten zien dat ik een lader had met een voordeze regio ongewone stekker verdween ze naar binnen om even later met een haspeltje terug tekomen “This would fit for you”. En inderdaad daar paste de stekker in. Als ik weg ging moest ik het haspeltje wel even binnen komen terug brengen.
En tja daar zit ik dan 1 verdieping onder de grond, in de schaduw op eenterras. Onder mij rasen de metro’s voorbij en overal om me heen krioelt het van de mensen. Het wordt ook steeds drukker er komt meer volk op straat sommige vrouwen dumpen hun vent ook op het terras om vervolgens te gaan winkelen en binnen niet al te lange tijd blijkt hethier heel normaal te zijn dat je met een laptop gaat zitten en je jeding doet. Starbucks verzorgd stroom en internet een prima service die duidelijk klanten trekt. Ik ga me hier wel een poosje vermaken heb eenCD vol met Chinese PDF bestanden waarin staat hoe mijn nieuwe AVR ontwikkel omgeving werkt, en omdat ik die nog niet echt aan de praat heb kunnen krijgen is het verstandig eens wat van die bestanden te vertalen naar een leesbare taal. Straks even eten kijken of ik ergens betere schoenen kan vinden en daarna rustig terug naar het hotel. Een rustig dagje, Morgen zien we wel weer verder.