Zo vandaag de pijnlijke voetjes maar weer in de schoenen gestoken en het nog eens gaan proberen. Op internet had ik inmiddels gevonden dat de distributeur van een interessant stukkie elektronica hier een paar meter verder op zou moeten zitten zitten. Ten minste als het Dongfang building aan het Donfang plein staat is het op loopafstand. HAhaaahaha ja loop afstand ja nou dat plein was zo gevonden maar het gebouw ? Maar eens aan een politie agent gevraagd, hem mijn in het engels geschreven briefje voorgehouden en jawel hoor de schoudertjes om en en een gezicht van “Ik nie weet”. Nou verder zoeken dan maar. Na een steegje ingelopen te zijn kwam er al weer zo’n hoertje aan rennen kun je na gaan ‘s morgens om 10 uur. Bleek dat stuk gespuis nog behoorlijk engels te spreken ook. Maar ja ik had zo iets van die ga ik niks vragen met een beetje pech kom je er niet meer van af.
Na nog wat rond gelopen te hebben op het Dongfang plein heb ik het maar opgegeven en ben terug naar het hotel gegaan. Eerst maar een mailtje sturen dan en vragen of ik welkom ben.
Dat eerste stukje wandellen ging me vanmorgen goed af dus ik had zoiets van ach kom laat ik nog maar eens in de metro springen richting het technologie centrum. In het metro station eerst eens gekeken wat er nog voor een tegoed op mijn kaart stond want tje je wil niet voor verrassingen komen te staan. En waarrempel er stond nog net wat meer op als 50 Juan kortom ik rij hier al de hele week rond voor minder als 5 euro. In de metro was het goed druk toch ging alles gesmeerd en was ik in een mum van tijd weer aan de andere kant van de stad.
Vandaag had ik eigenlijk geen zin om weer het SEG gebouw in te gaan dus ik besloot meer eens een ronde te gaan lopen om het blok waar het SEG gebouw van op de hoek staat. Zo’n blok is ongeveer 1000 meter in het vierkant. Dus toch al weer een flinke wandeling als je er alleen maar omheen loopt, mag je nergens binnen gaan. Tja en ergens binnen gaan was toch ook nog de bedoeling.
Tot mijn verbazing bleek achter elke ingang weer een pand te zitten met een stuk of 5 verdiepingen vol met kraampjes hoofdzakelijk GSM telefoons. Bij een enkel pand zat er een verdieping tussen met andere spullen zo was er een verdieping radiografisch bestuurbare auto’s boten vliegtuigen robots enz.. En zo her en der een verdieping met tasjes voor GSM’s en andere draagbare elektronica. Helaas was het wel overwegend GSM’s en onderdelen daar van. Als je een gebouw gehad hebt met die zooi dan heb je er al snel genoeg van.
Nadat ik de eerste hoek van het blok om was doemde de electronics cyber market op. Ik dacht he eens wat anders waarschijnlijk van alles op game gebied. Nou vergeet het maar de eerste verdieping telefoons de tweede telefoons de derde je raad het al nog meer telefoons en op de vierde…… He minder telefoons maar nog steeds vooral VEEL telefoons. En hier een flink aantal verlaten stalletjes zou de crisis hier dan toch ook zijn doorgedrongen. Maar goed ik had zoiets van…. WAAR is hier de nooduitgang.
De volgende hoek maar eens om en jawel hoor hier hadden we de “Shenzhen elektronic communication market” Nou ik ben er niet binnen gegaan want je kon al op je klompen aanvoellen dat je hier weer zou worden overspoeld met telefoons en onderdelen daar van.
Uiteindelijk hoefde ik de vierde hoek niet om want daar wist ik al dat het immense gebouw van de SEG stond mat daar naast een even imposant bank gebouw. Ik ben daar maar de voetbrug op gegaan om de straat over te steken naar MC-donalds. En wat ik toen zag… De eerste file die ik hier tegen gekomen ben. Voor het SEG gebouw had een bus een andere auto geramd waardoor er geen verkeer meer rechtdoor en rechtsaf kon. Toch maar ff een foto van gemaakt. Helaas zonder geluid anders hadden jullie kunnen horen hoe dat hier klinkt allemaal toeterrende auto’s en bussen.
Na het bezoek aan MC-donalds had ik zoiets van die voetjes gaan toch weer best zeer doen. Dus ben ik de Subway ingelopen ik had daar eerder van de week al gezien dat er een verkoper van naar alle waarschijnlijkheid namaak sportschoenen zat. Daar heb ik op het oog een paar schoenen uitgezocht echter toen ze in mijn buurt kwamen besloot ik snel dat ik ze toch maar niet wilde de lucht die er af kwam was alsof ze al jaren aan iemands hoeven hadden zitten rotten.
Toen ik daar weer vandaan liep viel me een gangpad op wat ik nog niet eerder gezien had en dacht wat zit daar achter. Het loopt richting metro dus waarom zou ik het niet proberen. Een klein stukje het gangetje in en een hoek om liep ik weer in een immense kelder, zeker een half voetbalveld groot met allemaal kraampjes. Je raad het al telefoons en de onderdelen er van. Toch viel me op de hoek in de eerste gang wat op, ontwikkelbordjes voor Atmel AVR’s he das leuk als ze niet te duur zijn gaan ze mee. Even heb ik daarbij staan kijken maar de man die er zat reageerde niet op mijn aanwezigheid. Ik had zo iets van nou dan loop ik hier ff rond en ga zo nog even terug. Na een klein uurtje was ik er weer terug en weer geen reactie. Dan maar om aandacht vragen, KUT de man bleek niet bij dat kraampje te horen maar bij dat ernaast, kortom de eigenaar van het enige interessante kraampje op een half voetbalveld was er niet. Even snel een schets in mijn kladblok zodat ik hier nog eens kon terug gaan en dan maar weer verder.
Onderweg terug in de metro heb ik besloten dat er toch echt wel wat aan die zere voeten moest gebeuren dus koste wat kost ik zou met een paar nieuwe schoennen in het hotel terug komen. Kosten deed het niet zo veel een paar best aardige schoennen (Emilie denkt er anders over) heb je hier in een exclusieve winkel al voor 20 euro geen geld toch… Nu maar afwachten morgen of er op te lopen is.