Tijd voor een nieuwe dag en een nieuw avontuur. Vandaag in het echt kennis maken met Mecia het vrouwtje waar ik al vaak spullen besteld heb, we hebben afgesproken op een metro station hier best ver vandaan uitgang B boven aan de roltrap om 9:30 uur. Nou dat gaat wat worden tellen hoe lang de trip daarheen duurt en zorgen dat ik op tijd ben. Het was 10de metro station hier vandaan ongeveer 2 en een halve minuut per station maakt 25 minuten sommige stations zitten net wat verder uit elkaar dus laten we het houden op 30 minuten. Uiterlijk om 9 uur de metro in en dan zou het goed komen. Dat kwam het ook stipt op tijd troffen we elkaar bij de roltrap. Chinese mensen hebben meteen veel waardering voor je als je netjes op tijd op je afspraken verschijnt dus dat zat meteen goed.
Ik was uitgenodigd voor een ‘Traditionele mornig tea’ bij ons heet dat brunch al wordt dat niet veel gedaan. Hier ziet het er ook wat anders uit het gaat vooral om allerlij gestoofde gerechtjes in houten mandjes. Kijk even naar de foto’s en het wordt meteen duidelijk. Sommige dingen zien er wat raar en glibberig uit maar echt ze smaken perfect. Ik had vooraf aangegeven dat ik niet houd van stevig gekruide gerechte en Mecia en haar vriend hadden daar dit restaurant op uitgezocht. Ze hield ook goed in de gaten dat ik niets zou eten wat voor mij verkeerd zou kunnen vallen.
Als westerling krijg je automatisch mes vork en lepel aangeboden en natuurlijk ook het authentieke chinees eet gereedschap. Het is op zijn minst fatsoenlijk om een poging te doen om dat ook te gebruiken als je door Chinese mensen bent uitgenodigd, eventueel kun je als het niet wil lukken later altijd uitwijken naar het westers gereedschap. Goed ik ben niet zo handig met mes en vork dus waarom zou ik handig zijn met stokjes en een hele rare lepel. Toch ging het verrassend en vol bewondering werd er gekeken hoe het me goed lukte de gerechten naar binnen te werken met stokjes, die overigens niet als riek gebruikt mogen worden.
Na heerlijk gegeten te hebben zouden we met de auto opgehaald worden door de directeur van een fabriek waar ze de spullen maken die ik regelmatig bestel. Dit was zeer uitzonderlijk omdat je hier eigenlijk nooit toegang krijgt tot de werkvloeren van een fabriek. Ook de directuur was een beetje huiverig daarom mocht ik wel in een kleine fabriek komen kijken maar niet in de grote. Buiten geen foto’s maken binnen was niet zo’n probleem wel eerst vragen en terplekke werd bekeken of het mocht en of er geen zaken op de foto kwamen die ze niet op de foto wilde hebben.
De fabriek zag er heel rommelig uit wel werd er duidelijk productie gedraaid. ESD is hier nog nooit van gehoord en ook het confoor van het personeel laat te wensen over maar is schijnbaar normaal hier. Alles bij elkaar maakt het duidelijk waarom hier alles zo goedkoop geproduceerd kan worden. En vanuit menselijk oogpunt zou je je af moeten vragen of het wel zo goed is dat veel westerse bedrijven hun productie werkzaam heden naar hier verplaatsen. Ik heb er zo’n gevoel bij dat het eigenlijk meer uitbuiting is van de mensen hier, dan met gezond verstand zaken doen. Helaas was het 10 minuten na aankomst pauze en ging het werkvolk er als een haas van door. daarom weinig activiteit op de foto’s.
Nadat we de fabriek bezocht hadden werden we weer met de auto terug gebracht naar de stad, op de snelwegen buiten de stad viel het met het verkeer wel mee, binnen de stad kun je het verkeer het beste vergelijken met hoe mieren zich voortbewegen in een mieren hoop. Geloof niet dat iemand die hier auto rijd zonder brokken bij ons door het verkeer zou komen. Er zijn hier geen regels van voorrang mensen kunnen op een zebrapad wel veilig oversteken maar moeten er niet vanuitgaan dat het autoverkeer voor ze stopt. Wil je met je auto de weg op komen dan moet je je er gewoon tussen wurmen anders kun je wachten totdat je een ons weegt. Toch rijd er niemand tegen elkaar aan en gaat het allemaal redelijk vlotjes vooruit. Zes baans wegen in de stad komen veel voor en je mag er niet van uit gaan dat ze verdeeld zijn in 3 d1e een kant op en 3 de andere want dan kom je bedrogen uit iedereen doet maar wat. Tijdens het oversteken kun je gewoon tussen 2 banen even wachten als er verkeer aan komt, zie je een gat van 25 meter begin je te lopen en zorgt de aankomende auto er wel voor dat die je niet overhoop rijd. Het is even wennen als voetganger maar als je het door hebt gaat het heel vlot. Bij stoplichten geld overigens wel de regel dat rood rood is en dat je dan behoort te wachten. Verder is iedereen heel sociaal en wordt je als voetganger tegen gehouden je jezelf probeert voor een auto te gooien of over steekt op een plaats die daar niet voor geschikt is.
‘s middags hebben we door de technologie wijk gelopen en daar wat spulletjes gekocht. Ik heb snel gezien dat je je portemonnee uit het zicht moet houden zolang je nog geen overeenstemming hebt over de prijs. Trek je je portemonnee dan is het onderhandellen klaar en ligt de prijs van. Soms duurt dat onderhandellen lang en gaat het om centen. Een MP5 spelen moest gekocht worden er stond geen prijs bij wat in houdt prijs vragen en daarna de onderhandeling starten. Mecia heeft mijn laten zien dat dat veel zin heeft 40 Juan heb je er binnen een paar minuten af geluld. Krijg je je zin niet dan ga je gewoon weg wordt je terug geroepen dan is de verkoper bereid nog te zakken met de prijs. laten ze je gaan dan is het klaar en probeer je het gewoon ergens anders kraampjes genoeg. Uiteindelijk ging de MP5 speler voor 465 Juan de tas in, was ongeveer 46 euro is. In nederland betaal je voor zo’n ding ruim 100 euro. Verder hebben we nog wat souvenirs gekocht, en steeds werd over de prijs onderhandeld soms zelfs best stevig.
‘s avonds moest er nog een keer gegeten worden en ook dit keer zou dat in het drukke centrum weer bij een Chinees restaurant gebeuren. Ook hier werd de westerling weer mes en vork aangeboden. Ik had met de ervaring van ‘s morgens nog vers in gedachten zo iets van heb ik niet nodig ga het gewoon weer met stokkies doen waarop de mes en vork meteen verdwenen. Oeps nu moest het dus echt lukken want een alternatief was er niet. De keuze van het voedsel heb ik aan Mecia overgelaten. Een goede keuze ze bestelde lekkere dingen en zou er voor zorgen dat ik niets verkeerd zou eten. Het eten werd uitgeserveerd en oeps ‘Bami’ met gefrituurde noodels en reepjes vlees. Hoe ga je dat met stokjes eten?! Thuis zou ik er eerst het mes in zetten en daarna de hele handel met een vork naar binnen spaaien, dat ging hier niet lukken. En tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog de opmerking dat als ik dit kon eten met stokjes ik het moeilijkste wat je met stokjes kon eten gegeten had. Het spul zat namelijk in de knoop en was behoorlijk glad door de olie waarin het bereid was. toch maar gewoon begonnen en uiteindelijk ging het met een beetje geduld heel eenvoudig. ik ga lekker niet verklappen hoe.
Na het eten ben ik door Mecia en haar vriend naar het metro station gebracht en hebben we daar afscheid genomen. Na een korte rit kwam ik kompleet uitgeput weer in het hotel aan en ben bijna meteen gaan slapen, morgen weer een dag.